Öğretmen olamayınca ustası olduğu yorgancılığı şehirden şehre taşıdı
AKSARAY – Öğretmen olma hayali ile 59 sene geçmiş girdiği sınavı kazanmasına karşın babasının vefatıyla ailesini esermek amacıyla say hayatına atılan bedel ustası Niyazi Emsal, ilden ile taşıdığı mesleğiyle 59 yıldır geçimini sağlıyor.
Aksaray’birlikte yorgancılık mesleğinin serencam 2 temsilcisinden biri olan 72 yaşındaki Niyazi Kat Sayı, 59 sene geçmiş girdiği öğretmenlik sınavını kazanmasına rağmen edisyon şartlarda öğrenerek bugünlere getirdiği mesleğini kişi edecek tüvana bulamıyor. 1963 yılında memleketi Malatya’de girdiği Öğretmen Okulu sınavını kazandığı yıl babasını kaybeden Niyazi Yaşıt, hayalini kurduğu okula meskenet dolayısıyla gidemedi. 6 kardeşin en büyüğü yerine karı geçindirme çabasına sakıt Benzer, Hatay’ın İskenderun ilçesinde çalışan arkadaşının yanına her an yorgancılığı öğrenmeye başladı. İskenderun ve Mersin’de çıraklığını yaptığı mesleğinin Kayseri’da kalfalığını fail Niyazi Denk, dünyaevi dolayısıyla gittiği Adana’üstelik 23 yıl çıraklarıyla mesleğini devam ettirdi. Zat okuyamadığı için darülfünun kazanan kızının peşi sıra 7 sene evvel Aksaray’a gelen Niyazi yırtıkça yolda adres irdelemek amacıyla tanıştığı kişiden dükkan devralarak mesleğin kentteki serencam 2 temsilcisinden biri oldu. Kızı okulu bitirmesine karşın Aksaray’da kalan usta, kentte mesleğin tükendiğini anlattı. Mesleğin hazıra döndüğünü belirten Niyazi Yaşıt, çırak yetişmediğini söylerken, eskisi üzere değer görmeyen mesleğin kazandırmadığını anlattı. Elyaf ve yün yorganların biricik kişiliğini 75 liradan, koşa kişiliğini bile 100 liradan diktiğini belirten Niyazi Yaşıt, harir yorgana ilginin kalmadığını söyledi.
Sarıklı Okulu sınavını kazanmasına rağmen babasının vefatından sonraları işlemek zorunda kaldığını anlatan Niyazi Yaşıt, “1963 yılında Darende’nin Günpınar Köyü İlkokulunu bitirdim. Sarıklı Okulu sınavına girdim. Sıhhatli olsun Ahmet Zahir diye niteleyerek tıpkı hocamız vardı. Bizi babalarımızın elinden zorla onları ikna ederek almış sınava sokmuştu. 2 yâren kazanmıştık. Ayrımsız ego tıpkısı de bayan arkadaşım kazanmıştı. O okumaya devam etti ben edemedim. Zira babam emrihak edince meslek açıldı gidemedim. Gidemeyince dahi 6 kardeşin genişlik büyüğü benim, verimsizlik, garibanlık filhakika insanların başındaydı. Yapacak bir tane çıkar yol kaldı. Emellerimden vazgeçip antant yönüne girmekti. Eve 3-5 kuruş katkıda bulunmaktı. Babam bile yorgancıydı ama ego ufak yaşta olduğum üzere babamın yanı sıra yetişmedim. Tıpkı amcamızın yanına İskenderun’a gittim. Orada bu yorgancılığı öğrendim. Oradan anlaşılan aynı süre bilahare Mersin’e geçtim. İsmet yırtıkça diyerek aynı ustamız vardı, Tanrı yağmur eylesin onun yanında çalıştım. Türkiye’nin birçok ilinde iştirakçi kendisine çalıştım” dedi.
Aksaray’da üniversite kazanan kızının ardı sıra gelerek burada devraldığı dükkanı işletmeye başladığını tamlayan Benzer, “4 çocuğum var, 2 kız 2 oğlum var. Yeryüzü ufak kızım üniversiteyi kazandı. Aksaray’a geldik onu üniversiteye vasıta edeceğiz diyerek. Burada meslektaşımın bire bir tanesi, ben ona üniversiteye nereden gidebilirim diye bulunak sordum, o birlikte bana ısrarla benim mesleğimi sordu. Adamın atölyesini kendime devraldım, çalışmaya bitmeme ettim. Yapabildiğim büyüklüğünde müşterim geliyor. İşimi alıyorum adım adım özlük halimde çıkartıyorum” diyerek konuştu.
Adana’de çalışırken çırağın mübarek olduğunu, yavaş yavaş mesleğe ilginin azaldığını anlatan Niyazi dirayetli, “Adana’bile çalışırken yanımda 5-6 lime çırağım vardı. Ego 20 seneden aşkın Adana’da esnaflık yaptım. Orada insanlar geliyordu gençler gelip talebe çocuklar dahi abi şakirt lazım mı diyordu. Dilek çoktu. Burada çırak maatteessüf bulamıyoruz. Mesleğe dayanabilen heves eden namevcut. Çünkü çığır sıradan özlük vasfını kaybetmiş durumdadır. Vatandaşlar kavi hemayar işine bakmıyor. Hazır yapılan elyaf tipi yorganlara daha çok dilek var. Şu dakika için çırak kalfa bulamıyorsun. Kendi halimizde çalışıyoruz” ifadelerine kayran verdi.
Emeğin herhangi bir yorganda bir olduğunu belirten Niyazi mahir, yorganları bir tane şahsiyet, koşa şahsiyet namına 2 ayrı fiyata diktiğini belirterek, “Elyafla yün balya eşit yerine dikim ücreti aynıdır. Ancak harir yorganlar pahalıdır. Himmet isteyen benzeri şeydir. Bizler bile galiba yaşa gelmişiz daha çok dikmekte bile zorlanıyoruz. Söz Temsili bir tane yabanlık yorganı şu durumda ego 75 liraya, çift nefis yorganı 100 liraya dikiyorum. Bu, ülkemizin bugünkü hayat şartlarına bakarak çok pimpirik bire bir fiyattır” dedi.
